IJzer en mangaan kunnen apparatuur en systemen aantasten en worden om die reden vaak geminimaliseerd door het water te behandelen. Voor het ontijzeren en ontmanganen van water wordt het (bron)water intensief in contact gebracht met zuurstof. In verschillende deelprocessen, via oxidatie, hydrolyse, kiemvorming en neerslagvorming wordt het ijzer en mangaan uiteindelijk uitgefilterd. In dit proces worden de in het water aanwezige 2-waardige, oplosbare vormen van ijzer en mangaan omgezet in zeer slecht oplosbare vormen. Als gevolg van dit fysisch chemische proces (ook wel bekend als elektrokinetische adsorptie) wordt het mogelijk de ijzer- en mangaandeeltjes te filteren. Hiervoor wordt gebruik gemaakt van gegloeid en gezeefd rivierzand, dat wordt geselecteerd op basis van het aanvoerwater en het gewenste eindresultaat. De eerste neerslag van ijzerhydroxide heeft een positief effect op de verdere neerslagvorming van zowel ijzer als mangaan. In verband met deze katalytische werking moet schoon filterzand enige tijd inlopen voordat het ontijzeren goed op gang komt. Ditzelfde principe geldt voor het ontmanganingproces. De uiteindelijke kwaliteit van het ontijzerd water is afhankelijk van verschillende parameters zoals de pH-waarde (zuurgraad) van het water, de zuurstofconcentratie, het bufferende vermogen van het bronwater, de doorstroomsnelheid en de keuze van het filtermedium.